ضمیر موصولی whose

چه زمانی از whose  استفاده میکنیم؟

معمولا از whose  به عنوان ضمیر موصولی برای نشان دادن مالکیت توسط انسان‌ها یا حیوانات استفاده میکنیم. همچنین، در سبک‌های رسمی‌تر میتوانیم برای اشیا هم از whose استفاده کنیم.

از whose  قبل از اسم‌ها، به‌جای عبارات ملکی (مثل: my, your, his, her, its, our, their, x’s) در جمله‌وارهای تعریف کننده و غیرتعریف کننده استفاده میکنیم.

مثلا:

He’s marrying a girl whose family don’t seem to like him. (The family of the girl he’s marrying don’t seem to like him.)

او دارد با دختری ازدواج میکند که بنظر میرسد خانواده‌ش از او خوشش نمیاید. (خانواده‌ی دختری که دارد با او ازدواج میکند، بنظر نمیاد از او (پسر) خوششان بیاید.)

There was me and there was Kate, whose party it was, and then there were two other people. (It was Kate’s party.)

من بودم و کیت، که مهمونیش بود، و دو نفر دیگه بودند.( مهمانی متعلق به کیت بود.)

Whose به علاوه‌ی حرف اضافه

میتوانیم ازwhose به علاوه‌ی اسم به عنوان مکمل حروف اضافه استفاده کنیم.

مثلا:

Kate, whose sister I used to share a house with, has gone to work in Australia.

کیت، که من با خواهرش هم‌خونه‌ای بودم، برای کار به استرالیا رفت. (whose sister  اشاره به Kate  داره و مکمل with  هستش.)

میتوانیم حرف اضافه را بلافاصله بعد از ضمایر موصولی قرار دهیم ( در سبک‌های رسمی) یا در انتهای جمله‌واره‌ی موصولی.(غیر رسمی‌تر)

مقایسه‌ی شکل گرفته در جدول زیر را مشاهده کنید:

more formal رسمی‌تر	more informal غیر رسمی‌تر
Thomas Goldney III, in whose house and garden several generations of Bristol students have now lived, was described in the late 18th century as ‘a very curious gentleman’.	Thomas Goldney III, whose house and garden several generations of Bristol students have now lived in, was described in the late 18th century as ‘a very curious gentleman’.