تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر بخواهید احتمال اتفاق یا کاری را در زبان انگلیسی نشان دهید، از چه جمله‌بندی و ساختاری باید استفاده کنید؟ در درس امروز، راه‌های مختلف بیان احتمال را بررسی می‌کنیم.
- در زبان انگلیسی، برای گفتن اینکه چیزی محتمل است و نه قطعی، از کلمات may, might و could استفاده می‌کنیم.
They may come by car.
آن‌ها ممکن است با ماشین بیایند.
They might be at home.
آن‌ها ممکن است در خانه باشند.
If we don’t hurry, we could be late.
اگر عجله نکنیم، ممکن است دیرمان شود.
- از can برای بیان جملات کلی در مورد آنچه ممکن است اتفاق بیوفتد استفاده می‌کنیم.
It can be very cold here in winter.
اینجا می‌تواند در زمستان خیلی سرد باشد. (گاهی اوقات سرد است.)
You can easily get lost in this town.
به راحتی می‌توانید در این شهر گم شوید. (مردم اغلب در این شهر گم می‌شوند.)
نکته:
دقت کنید که از can برای صحبت در مورد اتفاقات مشخص استفاده نمی‌کنیم:
A: Where’s John?
B: I’m not sure. He may/might/could be (NOT can) in his office.
جان کجاست؟
مطمئن نیستم. ممکن است در دفترش باشد.
تفاوت در معنی
به تفاوت در معنی can و may/might/could دقت کنید:
That dog can be dangerous.
این سگ می‌تواند خطرناک باشد. (گاهی اوقات این سگ خطرناک است. می‌دانم)
That dog may/might/could be dangerous.
این سگ ممکن است خطرناک باشد. (احتمالا این سگه خطرناک است. من نمی‌دانم.)
- از may have, might have یا could have برای حدس زدن در مورد گذشته استفاده می‌کنیم.
I haven’t received your letter. It may have got lost in the post.
من نامه‌ات را دریافت نکرده‌ام. ممکن است در اداره پست گم شده باشد.
It’s ten o’clock. They might have arrived by now.
ساعت ده است. ممکن است تا الان رسیده باشند.
Where are they? They could have got lost.
آن‌ها کجا هستند؟ ممکن است گم شده باشند.
- از could برای بیان اظهارات کلی درمورد گذشته استفاده می‌کنیم:
It could be very cold there in winter.
آنجا در زمستان می‌تواند خیلی سرد باشد. (گاها در زمستان آنجا خیلی سرد است.)
عدم امکان یا impossibility
- از can یا cannot برای بیان اینکه چیزی غیرممکن است، استفاده می‌کنیم:
That can’t be true.
این نمی‌تونه حقیقت داشته باشه.
You cannot be serious.
شما نمی‌توانید جدی باشید.
- از can’t have یا couldn’t have برای بیان اینکه اتفاقی در گذشته ممکن بوده است، استفاده می‌کنیم.
They know the way here. They can’t have got lost!
آن‌ها راه اینجا را بلدند. نمی‌توانند گم شده باشند!
If Jones was at work until six, he couldn’t have done the murder.
اگر جونز تا ساعت ۶ سرکار بوده، نمی‌تواند مرتکب قتل شده باشد.
قطعیت یا certainty
- از must وقتی استفاده می‌کنیم که در مورد حقیقت داشتن چیزی مطمئن هستیم و اینکه برای چیزی که به آن معتقدیم دلیل داریم:
It’s getting dark. It must be quite late.
هوا دارد تاریک می‌شود. باید خیلی دیر وقت باشد.
You haven’t eaten all day. You must be hungry.
کل روز چیزی نخورده‌ای. باید گرسنه باشی.
- از should زمانی استفاده می‌کنیم که قصد داریم پیشنهادی را مطرح کنیم که به نظرمان درست است و برایش دلیل داریم.
Ask Miranda. She should know.
از میراندا بپرس. او باید بداند.
It’s nearly six o’clock. They should arrive soon.
ساعت نزدیک شش است. آن‌ها باید به زودی برسند.
- از must have و should have برای زمان گذشته استفاده می‌کنیم:
They hadn’t eaten all day. They must have been hungry.
آن‌ها کل روز غذا نخورده‌اند. باید گشنه باشند.
You look happy. You must have heard the good news.
شما خوشحال به نظر می‌رسید. باید خبر خوب را شنیده باشید.
It’s nearly eleven o’clock. They should have arrived by now.
ساعت نزدیک ۱۱ است. تا الان باید رسیده باشند.
توانایی یا ability
- از can و can’t برای صحبت در مورد مهارت‌ها یا توانایی‌های شخص صحبت می‌کنیم:
She can speak several languages.
او می‌تواند به چندین زبان صحبت کند.
He can swim like a fish.
او می‌تواند مانند یک ماهی شنا کند.
They can’t dance very well.
آن‌ها نمی‌تواند خیلی خوب شنا کنند.
- از can و can’t برای صحبت در مورد توانایی انجام کاری در زمانی مشخص، در حال یا آینده استفاده می‌کنیم:
I can see you.
من می‌توانم تو را ببینم.
Help! I can’t breathe.
کمک! نمی‌توانم نفس بکشم.
نکته:
از could و couldn’t برای صحبت در مورد گذشته استفاده می‌کنیم:
She could speak several languages.
او می‌توانست به چندین زبان صحبت کند.
I couldn’t see you.
نمی‌توانستم تو را ببینم.
اجازه یا permission
- تقاضای اجازه
از can به منظور اجازه گرفتن برای انجام کاری استفاده می‌کنیم:
Can I ask a question, please?
می‌تونم یه سوال بپرسم لطفا؟
Can we go home now?
می‌تونیم الان بریم خونه؟
نکته‌ی مهم:
دقت کنید که Could از can رسمی‌تر و مودبانه‌تر است.
Could I ask a question, please?
Could we go home now?
May یک راه رسمی و مودبانه دیگر برای اجازه خواستن است:
May I ask a question, please?
May we go home now?
- اجازه دادن
از can برای اجازه دادن استفاده می‌کنیم:
You can go home now.
You can borrow my pen if you like.
می‌توانی الان بروی خانه.
اگر دوست داری می‌توانی خودکارم را قرض بگیری.
نکته:
May روشی رسمی‌تر و مودبانه‌تر برای اجازه دادن است.
You may go home now.
می‌توانیم از can برای بیان اینکه شخصی اجازه انجام کاری را دارد استفاده کنیم:
We can go out whenever we want.
می‌توانیم هر زمانی که خواستیم برویم بیرون.
Students can travel for free.
دانش‌آموزان می‌توانند به طور رایگان مسافرت کنند.
May راهی رسمی‌تر و مودبانه‌تر برای گفتن این است که شخصی اجازه انجام کاری را دارد یا مجاز به انجام کاری است:
Students may travel for free.
- اجازه ندادن:
می‌توانیم از can’t و may not برای اجازه ندادن استفاده کنیم:
You can’t go home yet.
هنوز نمی‌توانید به خانه بروید.
Students may not travel for free.
دانش‌آموزان مجاز نیستند رایگان مسافرت کنند.
درخواست، پیشنهاد و دعوت
- درخواست
از could you و would you به عنوان راهی مودبانه برای بیان کردن یا درخواست انجام یک کار استفاده می‌کنیم:
Could you take a message, please?
می‌تونی یه پیغام برسونی لطفا؟
Would you carry this for me, please?
میشه لطفا این رو برام حمل کنی؟
دقت کنید:
میزان مودبانه بودن can و will از could و would کمتر است.
Can you take a message, please?
Will you carry this for me, please?
- پیشنهاد و دعوت
از can I برای پیشنهاد دادن استفاده می‌کنیم:
Can I help you?
می‌تونم کمکتون کنم؟
Can I do that for you?
می‌تونم این کار رو برات انجام بدم؟
همچنین از shall I هم می‌توانیم برای پیشنهاد دادن استفاده کنیم:
Shall I help you with that?
می‌توانم در اون کار کمکت کنم؟
Shall I call you on your mobile?
می‌توانم با موبایلت تماس بگیرم؟
نکته:
گاهی برای پیشنهاد دادن از عباراتی مثل I can, I could, I will استفاده می‌کنیم:
I can do that for you if you like.
اگه دوست داشته باشی می‌تونم اون کار رو برات انجام بدم.
I could give you a lift to the station.
می‌توانم شما را با ماشین به ایستگاه برسانم.
I’ll do that for you if you like.
اگه دوست داشته باشی من اون کار رو برات انجام میدم.
I’ll give you a lift to the station.
شما را با ماشین به ایستگاه می‌رسانم.
- برای دعوت کردن از would you like استفاده می‌کنیم:
Would you like to come round tomorrow?
دوست داری فردا بیایی اینجا؟
Would you like another drink?
آیا نوشیدنی دیگر می‌خواهی؟
- می‌توانیم از you must یا we must برای دعوتی مودبانه استفاده کنیم:
You must come round and see us.
We must meet again soon.
پیشنهاد (suggestion) و الزام (obligation)
- پیشنهاد:
در زبان انگلیسی، برای پیشنهاد دادن یا توصیه کردن از should یا shouldn’t استفاده می‌کنیم:
You should send an email.
باید ایمیل بفرستید.
You shouldn’t go by train.
نباید با قطار بری.
- همچنین از could برای دادن پیشنهاد مثبت استفاده می‌کنیم:
We could meet at the weekend.
می‌تونیم آخر هفته همدیگه رو ملاقات کنیم.
You could eat out tonight.
می‌تونی امشب بیرون غذا بخوری.
- همچنین برای توصیه کردن، می‌توانیم از حالت شرطی استفاده کنیم:
Dan will help you if you ask him.
اگه از دن بخوای بهت کمک می‌کنه.
نکته:
استفاده از حالت گذشته در جمله، مودبانه‌تر است.
Dan would help you if you asked him.
- الزام:
از must و mustn’t برای نشان دادن ضروریت انجام دادن یا انجام ندادن کاری استفاده می‌کنیم:
You must stop at a red light.
شما باید پشت چراغ قرمز بایستید.
Everyone must bring something to eat.
همه باید چیزی برای خوردن بیاورند.
You can wear what you like, but you must look neat and tidy.
شما می‌توانید هر آنچه را که دوست دارید بپوشید، اما باید ظاهری مرتب و تمیز داشته باشید.
I’m sorry, but you mustn’t make a noise in here.
متاسفم، اما نباید اینجا سر و صدا تولید کنید.
در صورتی که بخواهیم از زمان گذشته استفاده کنیم باید جایگزین‌های had to (مثبت) و couldn’t (منفی) را در جملات خود به کار ببریم.
Everyone had to bring something to eat.
همه باید چیزی برای خوردن می‌آوردند.
You couldn’t make a noise in the library.
نمی‌توانستی در کتابخانه سر و صدا کنی.